Μία περίληψη της ιστορίας της αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης.(μέρος Α1)

Η Ρωμανία και αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο.(Ποντιακό γνωμικό για το τέλος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας δηλωτικόν της νοσταλγίας για ανασύστασή της)

Τι είναι το λεγόμενο Βυζάντιο που τόσο πολύ υμνεί ο απλός ελληνικός λαός(και που σε ανάλογο βαθμό θα λέγαμε μάλλον δίχως την συγκατάθεσή του τείνει να το ξεχάσει)?Μια αυτοκρατορία της παρακμής όπως έλεγε ο διαφωτιστής-ιστορικός Γίββων?Μία Πόλη?Ο Ελληνισμός ο σάρκα και με οστά και ο πνευματικός?Μήπως η Αγία Σοφία?Η χριστιανοσύνη?Ή λίγο από όλα?

                                                                                                                                                                                             Οι ιστορικοί(αν και με πλήθος διαφωνιών αρχικά) συμφωνούν ότι αρχή αυτής της αυτοκρατορίας είναι το έτος 330 μ.Χ όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος αφού νίκησε όλους τους άλλους διεκδικητές του ρωμαϊκού θρόνου έγινε ο μόνος Ρωμαίος αυτοκράτορας δηλαδή μονοκράτορας σε ένα κράτος με έκταση από την Αγγλία έως και την Μέση Ανατολή και από τον Δούναβη(ελληνιστί Ίστρο ποταμό) έως τα βάθη της Αιγύπτου.

1.Η μάχη στην Μουλβία γέφυρα όπου στρατός του Κωνσταντίνου κυρίως από χριστιανούς αποτελούμενος νίκησε τον στρατό του Μαξέντιου . 2 Αδριάντας  του Κωνσταντίνου στην Υόρκη της Αγγλίας από όπου άρχισε την εκστρατεία του για να γίνει μονοκράτορας.

Ο Κωνσταντίνος(η μητέρα του Αγία Ελένη ήταν Ελληνίδα από το Δρέπανον της Βιθυνίας στην Μικρά Ασία) διορατικός ών αποφάσισε να χτίσει ένα νέο πολιτικοστρατιωτικό κέντρο για το ρωμαϊκό κράτος καθώς η Ρώμη ήταν μια πρωτεύουσα μακριά από τα κρίσιμα σημεία της αυτοκρατορίας δηλαδή στον Δούναβη όπου επιδρομές κάνουν οι Γότθοι και από την Ανατολή όπου οι Πέρσες έχουν προ πολλού ανασυγκροτηθεί και μαστίζουν με επιθέσεις ευρείας κλίμακας το κράτος.Μετά από περίσκεψη ο Κωνσταντίνος αποφάσισε πως η ελληνική αποικία του Βυζαντίου ήταν η κατάλληλη θέση για αυτό το κέντρο που ήθελε να δημιουργήσει.Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης ήταν έτοιμο το 330 μ.Χ και στις 11 Μαΐου του έτους αυτού έγιναν τα μεγαλοπρεπή εγκαίνια με χριστιανικές και αρχαιολατρικές δοξασίες.Η πόλη του Βυζαντίου που ονομάστηκε Κωνσταντινούπολη προς τιμήν του οικιστή της τα είχε όλα: Αρχαίους ναούς,εκκλησιες,αγορές/φόρουμ, εντυπωσιακά τείχη, υδραγωγείο ,περίπλοκα και περίτεχνα ανάκτορα,ιππόδρομο ενώ ήταν πλήρης αρχαίων ελληνικών θησαυρών.Η θέση της στον χάρτη ήταν και είναι ανεκτίμητη:Ήταν στο χώρο που ένωνε τον Εύξεινο πόντο μέσω της Προποντίδας με το Αιγαίο Πέλαγος και κατ' επέκταση με την Μεσόγειο παράλληλα δε προσέφερε μεγάλη ευχέρεια κινήσεων διότι ήταν πολύ κοντά στα σύνορα άρα πιο γρήγορη και ακριβής ενημέρωση εχθρικών εισβολών,άρα πιο γρήγορες προωθήσεις στρατευμάτων για αντιμετώπιση εισβολέων άρα μεγαλύτερη ασφάλεια για τους πολίτες.Ταυτόχρονα η πόλη ήταν απόρθητη:Θάλασσα περιέκλυε την ίδια από βορρά, ανατολή και νότο ενώ προς την Δύση εισβολή χερσαία απέκοπτε η ισχυρή της οχύρωση.

Η Κωνσταντινούπολη όπως αναπτύχθηκε αργότερα σε φανταστική απεικόνιση.

Ωστόσο η προνοητικότητα του Κωνσταντίνου δεν εξαντλείται μόνο στα ρηθέντα(ούτε βέβαια σε ένα αρθράκι ενός φιλίστορος) αλλά και στο γεγονός ότι η Κωνσταντινούπολη ήταν και είναι μία πόλη που ενώνει την Ευρώπη και την Ασία ενώ το λιμάνι της ήταν ένα από τα καλύτερα φυσικά λιμάνια του κόσμου. Ωστόσο αναφορά πρέπει να γίνει και για την ευρύτερη περιοχή στην οποία δέσποζε το Βυζάντιο ως πόλη ώστε να καταδειχθεί η ευστροφία και το ανακαινιστικό πνεύμα του Κωνσταντίνου του Μέγα(διότι για παρά πολλούς λόγους αυτός ο Ρωμαίος αυτοκράτορας είναι και πρέπει να λέγετε ότι είναι μεταξύ των κορυφαίων στρατιωτικών και πολιτικών προσωπικοτήτων του κόσμου).Η χερσόνησος του Αίμου,οι επαρχίες της Ανατολής και η Αίγυπτος ο "σιτοβολώνας" της αυτοκρατορίας ήταν οι επαρχίες όπου δέσποζε το Βυζάντιο ως νέο διοικητικό κέντρο και είχαν πληθυσμούς μεγαλύτερους αριθμητικά σε σχέση με τις επαρχίες της Δυτικής Ευρώπης, ακμαία οικονομικά αστικά κέντρα ενώ οι λαοί που κατοικούσαν εκεί είχαν λίγο έως πολύ επηρεαστεί από το ελληνικό πνεύμα αλλά και το βασικότερο όλων ασπάζονταν βαθμιαία μια σχετικά νέα θρησκεία αυτή του χριστιανισμού!Οι Απόστολοι με αυταπάρνηση είχαν διασκορπιστεί σε μια έκταση από την Αγγλία έως τις Ινδίες με σκοπό να διαδώσουν σε όλα τα έθνη την πίστη του Χριστού ,του Θεανθρώπου που θυσιάστηκε για την σωτηρία της ανθρωπότητας και αναστήθηκε νικώντας τον θάνατο. Ήδη παρά τους επί αιώνες διωγμούς κατά των χριστιανών ο Κωνσταντίνος είχε πολλούς χριστιανούς στον ρωμαϊκό στρατό του ενώ οι χριστιανοί φαίνεται να ήταν ένα αξιόλογο τότε ποσοστό των κατοίκων της αυτοκρατορίας γύρω στο 15%.Οι διωγμοί σταμάτησαν ολοκληρωτικά μόνο όταν ο Κωνσταντίνος έγινε ο απόλυτος κυρίαρχος και τότε ο Χριστιανισμός άρχισε να κατακτά με ασυγκράτητο δυναμισμό τους λαούς του απέραντου κράτους.Δεν υπάρχει συμφωνία για τον αν ο Κωνσταντίνος βαπτίστηκε χριστιανός ωστόσο η νίκη του κατα των λοιπών διεκδικητών της ρωμαϊκής εξουσίας συνδέθηκε από τον ίδιο ως μια νίκη των χριστιανών και εν γενεί ως αυτοκράτορας ευνόησε τους χριστιανούς δίχως να ζημιώσει και τους πιστούς των αρχαίων θρησκειών. Δυστυχώς έριδες άρχισαν μεταξύ των χριστιανών και για να αποτραπεί διάλυση της αυτοκρατορίας ο Κωνσταντίνος συγκάλεσε την Α οικουμενική σύνοδο της Νίκαιας στην Βιθυνία της Μικράς Ασίας όπου προσήλθαν οι επίσκοποι (σχεδόν) όλου του κόσμου για να επιλυθεί το ζήτημα.Ο Ευσέβιος που ήταν σύγχρονος ιστορικός του Κωνσταντίνου, φίλος του και πιστός υπηρέτης του αναφέρει πως ο Κωνσταντίνος ζήτησε από τους επισκόπους αν τον αφήνουν να προεδρεύσει και αυτοί δέχτηκαν.Ο σημαντικός ιστορικός αναφέρει επίσης πως ο Κωνσταντίνος μίλησε με άριστο ελληνικό λόγο στην σύνοδο.Εν τέλει η Σύνοδος καταδίκασε τον αρειανισμό ως αίρεση καθώς υποστήριζε ότι ο Χριστός ήταν δημιούργημα του Θεού.Ο μεγάλος πολιτικός Κωνσταντίνος στιγματίστηκε για τον θάνατο της δεύτερης  του γυναίκας Φαύστας και του γιού του Κρίσπου(από την πρώτη  γυναίκα του την Μινερβίνα).Πάντως το αν διέταξε την εκτέλεση της γυναίκας του και του ίδιου του του τέκνου είναι και αυτό αμφισβητήσιμο καθώς οι ιστορικοί δεν έχουν κατηγορηματικές θέσεις επ' αυτού. Σίγουρα ωστόσο το έγκλημα που διέπραξαν ο Κρίσπος και η Φαύστα είτε ήταν αιμομιξία(που ίσως ήταν θέση της Φάυστας με σκοπό να κατηγορήσει τον Κρίσπο για βιασμό της και να προωθήσει τα δικά της παιδιά διότι ο Κρίσπος ήταν εξαίρετος στρατιωτικός.Ο ίδιος ο Κρίσπος διοίκησε το ναυτικό στην ναυμαχία του Ελλησπόντου όπου κατανίκησε τον τελευταίο διεκδικητή του θρόνου Λικίνιο) είτε ήταν προδοτικές ενέργειες κατά του κράτους το έγκλημα που διέπραξαν ήταν πολύ σοβαρό ώστε να υποστούν και οι δυο damnatio memoriae=καταδίκη της υστεροφημίας τους σε αφάνεια με καταστροφή αγαλμάτων τους,απόκρυψη της γραφης και των απεικονίσεων τους σε νομίσματα κτλ.Πάντως η αποψη του μεταγενέστερου και ειδωλολάτρη Ζώσιμου ότι ο Κωνσταντινος για να συγχωρεθεί απο τον φονο του Κρίσπου και της Φαύστας κατόπιν συμβουλής ενός Αιγυπτίου έγινε χριστιανός καθώς όλα τα συγχωρούν οι χριστιανοί δεν ευσταθή:Είναι αναληθές οτι οι αρχαιόθρησκοι δεν προσφέρανε καθαρμό από τέτοια εγκλήματα καθώς ο ίδιος ο Ηρακλής για τον φόνο της οικογένειάς του κατέφυγε για εξηλέωση στον ναό της Αθηνάς.Δέυτερον είναι παιδαριώδες να θέλει ο Ζώσιμος τον μορφωμένο και γνώστη της χριστιανικής πίστης Κωνσταντίνο να πείθεται στα λόγια ενός ασήμου Αιγυπτίου ενώ κιόλας είχε γίνει η οικουμενική σύνοδος και είχε λάβει φιλοχριστιανικά μέτρα.Ο Ζώσιμος δρά  με στόχο την συκοφάντηση των χριστιανών.Πέραν αυτών ως πατέρας που αγαπούσε κιόλας τον Κρίσπο λόγω των πολλαπλών επιτυχιών στο στρατιωτικό πεδίο θα στεναχωρήθηκε για τον θάνατο του γιού του.Επιπροσθέτως ως αυτοκράτορας ήταν μέγας αρχιερεύς και δικαστής.Θα αμαύρωνε την θέση του αν δεν τιμωρούσε σύμφωνα με την τότε δικαιοσύνη τους κατηγορουμένους.Και ο Αρχαίος Έλληνας Ζάλευκος,ο σπουδαίος νομοθέτης από την Μεγάλη Ελλάδα λόγω εκλήματος του γιού του έβγαλε το δικό του μάτι και το ένα του γιού του καθώς αυτό επέβαλε ο νόμος που είχε ο ίδιος θεσπίσει. Ο Κωνσταντίνος απεβίωσε το 337 μ.Χ στην Νικομήδεια της Μικράς Ασίας.Το έργο του ήταν κολοσσιαίο:Οι κοσμοιστορικές του μεταρρυθμίσεις έδωσαν πνοή στο παρηκμασμένο ρωμαικό κράτος το οποίο αν και θα καταληφθεί στην Δύση από τους Γερμανικούς λαούς θα αντέξει στην Ανατολή όπου με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη θα επιβιώσει για πάρα πολλούς αιώνες ως ελληνικό και χριστιανικό.

Ελληνιστής Έλληνας.